Tık Tak Tık Tak

Tik Tak, Tik Tak

Bazen kendimi Dali tablosunun içindeymişim gibi hissediyorum.

 Zaman çok acayip. İnsanoğlunun dostu mu düşmanı mı belli değil.

 Alaz bebekken ne zaman büyüyecek, ne zaman Agu dışında derdini anlatacak, ne zaman salına salına yürüyecek...

 Şimdi de, bebekken ne kadar kolaymış, kafasını çarpacak diye korkmazdım,  yerlere yatarak böğürerek ağlamazdı diyorum.

 Bazen de, Bebekken ne zor günlerdi, sürekli emzir emzir emzir, bebek arabası taşı, mama taşı, diş kaşıyıcı taşı, uykusuzluğu taşı, yorgunluğu taşı...

 Şimdi de, koskoca kız oldu. Beraber resim yapıyoruz, ben çiziyorum o koltukları boyuyor. Hatta sarılınca o da koşarak sarılıyor, sarılırken kafa atıyor...


 Evet...

Zaman dost mu düşman mı?

Bazen de,

Zaman ile kavga etmediğim zamanlar, içimde ki insan mayası ile hesaplaşıyorum.

Düşünüyorum ki,

 Hayatta insan herşeyden bıkıyor. En çok istediklerini bile elde ettiği zaman anlamı kalmıyor. Istediğiniz kadar gezin tozun, para pul içinde boğulun,  kariyerinizin zirvesine ulaşın,  herşeyi alın, hatta deliler gibi aşık olun... Belirli bir zaman sonra başka arayışlar devreye girmeye başlıyor. Mayamızda sıkıntı var.

 Ama çocuk sahibi olunca işler değişmeye başlıyor. Her anı başka bir fedakârlık, başka bir mutluluk, başka bir korku. Doğduğunda nefesi kesileceğinden korkarsınız, az büyüdüğünde düşüp yaralanacak diye, ergenliğinde kötü alışkanlıklarından, sonrasında evliliğinde, işinde mutsuz olmasından, daha da sonrasında hayatla verdiği mücadele de başarısız olmasından vs. vs. vs.

 Evet belki daha ergenlik dönemi ve sonrasını henüz görmedim ama bir anne olarak herşeyden korkuyor olmak bunları düşündürtüyor.

 Evet insan bu kadar emek verdiği, canından bir parçası olan yavrusundan bıkmıyor:) Bıkmadığı gibi her anı yürek çarpıntısıyla geçiyor. Tik Tak, Tik Tak

Bu da Alaz'ın 6 aylıkken ki fotoğrafı. Zaman gerçekten bizimle dalga geçiyor.

 Allah yüreği pır pır eden bütün annelerin evlatlarını korusun.


 Tik Tak, Tik Tak, Tik Tak...