Dikiş dikenlerin başına gelen en önemli problemlerden biri de artan kumaşları atmaya kıyamayıp evin bir yerinde dağ gibi biriktiriyor olmak. "Elbet bir gün lazım olur." diyerek kenara konulan bu kumaşlar, gel zaman git zaman gece kabuslarının baş aktörleri olurlar.
Bende de durum farklı olmayınca, artık artan kumaşları bekletmeden sıcağı sıcağına değerlendirmeye karar verdim.
Bu kumaş, geçen gün diktiğim kimono kumaşı. Kimonoda sadece üst desenleri kullanınca diğer kısımlar boşa çıktı.
İlk olarak alttaki çiçekli kısımdan bir şeyler dikmeye karar verdim. Ne zamandan beri plajda bikini üstüne giymelik, tiril tiril, bol, rahat kullanılabilen, gerektiğinde askı izi yapmayacak bir bluz dikmek istiyordum.
Bu çiçekli kumaş enine 2 metreden fazla olunca, ikiye bölüp alt alta diktim. Böylelikle enine genişletmiş oldum. Enine genişlettikten sonra tekrar ikiye böldüm ve bana straplez bluz dikecek kadar kumaş çıktı.
Üst kısmına çift sıra makine lastiği diktim. ( Bobine sararak dikmek bana daha kolay geliyor. )
Yanları birleştirdim ve kenarları dikip düzelttim. Hem straplez hem de askılı kullanmak için basitçe boyundan askı diktim. Altına da kumaşı toplaması ve enini biraz daha uzatması açısından evde kalan dantel şeritleri kullanarak bluzu bitirdim.
Artık deniz hayalleri kurmaya başlayabiliriz. :)
Ne güzel ne cici olmuş Burçincim. Bravo! Aynen ben de artan kumaşlara kiyamiyorum. Hele de büyük parçaya biraz. Ev yığın resmen. Dikiş diken bayanları seviyorum, bendensin.
YanıtlaSil